Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը հերքում է այն կարծիքը, որ ինքնասպանության հակում ունեցող մարդն այդպիսին է մնում իր ողջ կյանքի ընթացքում: ԱՀԿ-ի՝ այս թեմայով ներկայացված զեկույցում մասնավորապես ասվում է՝
«Ինքնասպանության բարձր ռիսկը հաճախ կարճաժամկետ է և ներհատուկ որևէ իրավիճակի: Չնայած ինքնասպանության մասին մտքերը կարող են վերադառնալ, սակայն դրանք տևական չեն, իսկ նախկինում ինքնասպանության մտքեր ունեցած և փորձեր կատարած մարդիկ կարող են երկար ապրել»:
Մի շարք երկրներից ստացված փաստերը ցույց են տալիս, որ ինքնասպանություն կատարելու համար օգտագործվող միջոցների հասանելիության սահմանափակումը կարող է մարդկանց հետ պահել ինքնասպանություն գործելուց: Ինքնասպանություն կատարելու ամենատարածված միջոցներից են վնասատուների դեմ օգտագործվող թույները, կախվելը և կրակող զենքի օգտագործումը:
Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության զեկույցի համաձայն՝ ինքնասպանության միջոցով մահվան դեպքերի նվազեցման կարևոր միջոցներից մեկն էլ համակարգված ազգային գործողությունների ծրագիր ունենալն է, ինչը ներկայումս գործում է ընդամենը 28 երկրներում: Ինքնասպանության արդյունավետ կանխարգելման համար պահանջվում է, որպեսզի կառավարական մարմիններն աշխատեն համատեղ, և մշակեն համապարփակ և համակարգված հակազդում:
«Անհրաժեշտ է ամենաբարձր մակարդակով հանձնառություն ոչ միայն առողջապահության ոլորտում, այլև կրթության, զբաղվածության, սոցիալական ապահովության և դատական մարմիններում» - ասում է ԱՀԿ-ը:
ԱՀԿ-ի Մտավոր առողջության և հոգեմետ նյութերի չարաշահման դեպարտամենտի գիտնական բժիշկ Ալեքսանդրա Ֆլեյշմանն ասում է.
- Կարևոր չէ, թե ինչ դիրքում է գտնվում որևէ երկիր ինքնասպանության կանխման հարցում. կարելի է ձեռնարկել արդյունավետ միջոցառումներ նույնիսկ սկսելով տեղական մակարդակից և փոքր մասշտաբներով:
Զեկույցը պարունակում է նաև լրատվամիջոցներին ուղղված հորդոր ինքնասպանության դեպքերի մասին հաղորդելիս պատասխանատու լինելու վերաբերյալ: Լրատվամիջոցները չպետք է սենսացիոն բնույթ տան ինքնասպանությանը կամ մանրամասնորեն ներկայացնեն ինքնասպանության համար օգտագործված միջոցները:
Ավելի վաղ՝ 2014 թ.-ին, Lancet Psychiatry-ում ներկայացված ուսումնասիրությամբ պարզվել է, որ ԶԼՄ-ում ինքնասպանության դեպքերի հրապարակային լուսաբանումը հանգեցնում է դեռահասների շրջանում դրանց ընդօրինակմանը:
